Bara svona rétt áður en ég skríð upp í ........

.........langar mig að deila með ykkur girnilegu lesefni.

Var að klára að lesa Mávahlátur eftir Kristínu Marju Baldursdóttur vegna ritgerðar sem vonandi fæðist um og upp úr helginni.

Kristín er með betri íslenskum rithöfundum síðari ára. Karítas án titils er einhver skemmtilegasta og best skrifaða bók sem ég hef lesið í mörg ár. Óreiðu á striga á ég eftir að lesa og hlakka mikið til - kannski bara um jólin. Og svo Mávahlátur sem ég hafði ekki lesið, aðeins horft á myndina. Hún er líka frábær.

Hljómar kannski annarlega en Kristín skrifar bækur um konur fyrir konur af svo mikilli snilld að það næstum synd. Sú mynd sem hún dregur upp af þjóðlífi í bókum sínum er einstök, ekki langt frá HKL að gæðum og stílfegurð en þó með allt öðrum hætti. En af því að kvenheimurinn er svo alger í bókum Kristínar þá efast ég um að karlar geti notið þeirra og fari því á mis við þjóðlífslýsinguna góðu.

Hljómar kannski hrokafullt eða kvenrembulega en er bara satt og ekkert slæmt.
Er ekki Sven Hassel til dæmis svona kalla-kall sem konur fatta ekki?

Annars bara góða nótt og dreymi ykkur vel
xxx
Fía litla

Úbs! Ég er kannski bara svolítið eins og þessi frauka

Kona nokkur, róttækur feministi er á leiðinni í skólann í strætó. Ungur maður brosir til hennar og stendur upp. Það fýkur snögglega í konuna og hún skellir unga manninum niður í sætið og segir: Alveg dæmigert með ykkur kalla, haldið að þið séuð herramenn ef þið standið upp fyrir konu. Þú þarft sko ekkert að vera gera þig breiðan góurinn, ég þekki svona gaura eins og þig.

Maðurinn er orðlaus og situ hljóður. Stuttu síðar reynir hann að standa upp aftur en konan stoppar hann og spyr hvort hann sé eitthvað tregur, hvort hann nái þessu ekki?

hann sest aftur gáttaður og orðlaus. Segir svo á endanum: heyrðu góða, ég veit ekki hvað þú ert að pæla en ég er komin þremur stoppustöðvum frá þeirri sem ég ætlaði út á einmitt þegar þú komst inn.

xxx
Fía litla

Djöfull fara kallar í taugarnar á mér!

Sá góði siður að halda hurðinni fyrir næsta mann er mikið iðkaður og þarfur í Háskóla Íslands. Þar úir og grúir af hurðum og maður er á stöðugum þvælingi á milli bygginga allan liðlangan daginn.

Sjálf held ég alltaf hurðinni fyrir næsta mann á eftir mér, færi mig til hliðar með kaffibollann í röðinni á meðan ég geng frá veskinu oní tösku og annað svona taka-tillit-dót sem mér finnst gefa lífinu gildi og bæta heiminn.

En ég gjörsamlega þoli ekki kalla og krakkaskratta sem troðast fram fyrir mig á göngu til að opna hurðir fyrir mig.

Hver fjandinn haldiði að þið séuð?
Og hvern fjandann teljið þið mig vera?

Nei ég meina það. Þetta er bara svo hallærislega tilgerðarlegt og skelfilega eitthvað tuttugasta öldin og bara gjörsamlega óþolandi með öllu!
Tvisvar núna með stuttu millibili er ég bókstaflega búin að ganga á einhverja kallabjána og í annað skiptið hálf hrasa með fangið fullt af bókum og þunga tösku á bakinu.

En í dag tók nú alveg steininn úr.
Á leiðinni upp á fjórðu hæð í Árnagarði ávarpar mig miðaldra maður og spyr hvort hann eigi að halda á töskunni minni!!!
Ég gjörsamlega missti málið - ekki lengi þó því ég sagði nei takk með stóru Neii, tveimur galopnum augum og galopnum munni.

Held það sé kominn tími fyrir hinn helminginn af mannkyninu að jafna sig á sjálfum sér - jei þið eruð voða æðislegir en allt hefur sín takmörk - líka æðislegheit karlkyns.

Finnið ykkur eitthvað að gera greyin mín
xxx
Fía litla

Freudian-slipp ársins!

Í Kastljósinu í gær sagði Valgerður Sverrisdóttir nokkurn vegin orðrétt eftirfarandi um sölu ríkisbankana á sínum tíma og mögulegar misgjörðir stjórnvalda við þann gjörning allan saman:

Sala bankanna fór fram samkvæmt leiðbeiningum og undir EFTIRSJÁ erlendra ráðgjafa.........

það er gott að vita að þetta hyski er ekki samviskulaust með öllu

xxx
Fía litla

Ó en æðislegt - takk kærlega!

Femin-fávita-.is er alltaf að senda mér póst sem ég vil ekki sjá en get ekki með nokkru móti afþakkað.

Núna fæ ég tilboð um geisladiskinn 38 LÖG FYRIR KONUR!

Já einmitt. Hvað verður það næst?

102 RITSKOÐAÐAR OG MIKIÐ EINFALDAÐAR FRÉTTIR FYRIR KONUR!

Örlagafávitar getið þið verið þarna Femin.is-druslur.
Konur þurfa enga sérmeðferð og vilja ekki sjá hana
Alla vega ekki ég

Farvel og fokkjú

xxx
Fía litla

Góð saga er gulli betri

Einhvern tíma komst sá kvittur á kreik að á Íslandi ætti hver fjölskylda ákveðið lopapeysumynstur.
Þannig mætti svo þekkja lík sjómanna.

Skemmtilegt þetta!

Hitt er svo að íslenska lopapeysan verður til einhvern tíma á 5. áratug tuttugustu aldar. Þannig má ætla að lopapeysumynsturs-sagan eigi við heldur fá rök að styðjast þar sem líklegt verður að telja að tannlæknaskýrslur og þvíumlík tækniundur hafi gengt veigamiklu hlutverki við að bera kennsl á sjórekin lík.

En svona nákvæmlega virkar þjóðfræðin.
Þarna eru hefðir þekktar frá öðrum löndum yfirfærðar á nýjan stað.
Skotar eiga ættarmynstur og búninga.
Í Noregi eru mynstur þjóðbúninga staðbundin og sjálfsagt víða um heim.

Skemmtilegt!

Hefur þú einhvern tíma heyrt þessa sögu eða sögur af því hvenær og hvar lopapeysan varð til?
xxx
Fía litla

Hvernig er hægt annað en að skæla sig í svefn af hamingju á hverju kvöldi í þessu landi?

Pönkdúettinn Skorpulifur hefur gefið út sína fyrstu breiðskífu er ber nafnið Heimabrugg! (Mogginn í dag)

Svo hefur fólk áhyggjur af þessari þjóð
Er það ekki bara óþarfi?
xxx
Fía litla

Skápadraumar

Það var einu sinni kona sem keypt sér nýja skó.

Hún borgaði glöð uppsett verð sem var þó svívirðilega hátt. Það gerði hún vegna þess að sölumaðurinn fullyrti að í þessum skóm kæmist hún hvert sem er, hvenær sem væri og heim aftur þegar hún vildi. Þetta þótti konunni stórkostlegt. Hún hafði einmitt alltaf óskað sér að hún gæti farið hvert sem hana langaði, hvenær sem hún vildi og svo bara farið aftur heim þegar henni sýndist svo.

Hún flýtti sér heim og faldi skóna í stóra fataskápnum í gestaherberginu. Hún vildi ekki að neinn vissi um skóna. Þetta voru hennar draumaskór.

Á hverjum degi stal hún augnabliki úr eilífðinni til að skoða skóna sína. Hún tók þá úr kassanum og strauk þá varlega áður en hún pakkaði þeim niður aftur. Þegar hún var alveg viss um að enginn sæi til fór hún jafnvel í þá eitt augnablik áður en hún gekk vandlega frá þeim á sinn stað.

Dag einn brast á mikið óveður í landinu. Þegar ung stúlka stóð á tröppunum hjá konunni og bað um húsaskjól bjó hún um hana í gestaherberginu og bauð stúlkunni svo að hressa sig á matarbita fyrir háttinn. Á meðan konurnar yljuðu sér á kaffisopa eftir matinn sagði sú unga gestgjafa sínum frá draumum sínum og þrám eins og kvenna er siður. Hún sagðist alltaf hafa látið sig dreyma um að fara út í hinn stóra heim og koma svo aftur þegar hún hefði séð nóg. Það sagðist konan vel skilja og þær hlógu saman að kjánaskap sínum.

Löngu seinna barst konunni litfagurt póstkort með mynd af framandi blómaskrúði og tindrandi lækjarsprænu sem liðaðist út úr myndfletinum eitthvert langt inn i óráðna framtíð. Á bakhliðinni stóð eftirfarandi texti:

Elsku besta vinkona!
Ég get ekki þakkað þér nóg fyrir að lána mér skóna þína.
Ég hef farið um 7 álfur og 7 höf og séð næstum allt sem er í heiminum.
Í hvert skipti sem ég hugsa til heimferðar rekst ég á eitthvað sem gaman væri að skoða betur.......

Konan gekk frá kortinu í gamla öskju sem hún geymdi í fataskápnum í gestaherberginu. Hún var sneisafull af sneplum og var einmitt þeirri náttúru gædd að taka endalaust við. Svo lét hún vandlega aftur skáphurðina og hélt aftur til sinna daglegu starfa.

xxx
Fía litla

Ó elsku fólk!

Þið eruð svo óumræðanlega æðislega æðisleg að ég veit ekki hvort ég á að míga niður núna af spenningi eða kannski bara á eftir!

Getiði ekki skrifað einhver skemmtileg blogg til að stytta mér stundirnar hérna á Brjálsemisvöllum í verstu sköflunum???

xxx
lovjúol
Fía litla

Í tilefni dagsins

Nokkur skemmtileg íslensk orð og merking þeirra samkvæmt Orðabók Menningarsjóðs:

SIFFRUGARN/SIFFURGARN = ullargarn eins konar

GANHALD = setgeiralaus kvennmannsbrók

PEÐRINGUR = smáskammtur

GRJÚPÁN = Sperðill/bjúga

BRÍSINGUR = dvergur

SPAUGBARN = lausaleiksbarn

og svo ég:

SLEMBRA = hressileg rigningarskúr

xxx
Fía litla