Reunion

Nú veit ég að ég er orðin hress.
Mig dreymdi nefnilega epískan draum í nótt. Þá meina ég svona nær samfellda framvindu, eiginlega alvöru söguþráð. það gerist ekki nema maður sé vel fyrir kallaður og sofi órofnum svefni í marga klukkutíma.

Hann fjallaði um væntanlegt bekkjarpartý sem minn ágæti 68 árgangur ætlar að hafa að hálfum mánuði liðnum.

Nema hvað að á föstudagsmorgni í draumnum er dinglað hjá mér og á tröppunum stendur einn af strákunum úr þessum hópi. Við, ég og vinkona mín sem var stundum Gígja og stundum Sædís bjóðum manninum inn.
Nú eru góð ráð dýr þar sem einn og hálfur sólarhringur er enn í partýið.
Föum í göngutúr segir Gígja/Sædís (fyndið þar sem Gígja og Sædís eru tvær ólíkar manneskjur í alvörunni en eftir að Sædís varð fullorðinn tók hún upp ættarnafn móður sinnar, nefnilega Gígja!).

Það reyndist vera mjög misráðið svona eftir á að hyggja því þessi bekkjarbróðir okkar sem við höfðum ekki hitt í mörg ár hafði þá svona rosalega mikla ástríðu fyrir altanitorum í bílum - sko eiginlega fettish bara. Þannig að hann veitti því mjög takmarkaða athygli hvaða hús í bænum væri elst og hvar þetta og hitt hefði gerst í gamla daga heldur reif upp húddin á hverjum þeim kyrrstæða bíl sem á vegi okkar varð.

Einhvern vegin komum við honum heim að lokum og þá tók við kvöldmatur. Ég eldaði og Gígja/Sædís lagði á borð. Þegar stórsteikin kom á borðið gerðist minn maður snúðugur, sagðist vera að bændum kominn í marga ættliði og æti ekki vini sína. Nautasteikin fór í ruslið og við borðum Cheerios.

Ok þá háttatími. Hann tók ekki annað í mál en að fá að vera til fóta hjá okkur þar sem hann saknaði svo hundsins síns sem hafði drepist þá fyrr í vikunni. Hérna var Gígja/Sædís orðin Gígja og staðurinn orðinn heimavistin á Flúðum enda deildum við Gígja rúmi þar í heilan vetur árið 1981-2.

Nema hvað, ef það er ekki orðið ljóst nú þegar að þetta var eins konar martröð þá verður mér litið í spegil á þessu augnabliki. Og sem ég reyni að útiloka snöktið í hunds-saknandi manninum sé ég að ég er komin með sítt hár og permanent aftur!

Draumnum líkur svo með því að við Gígja/Sædís erum sælar og ánægðar einhvern vegin búnar að eyða laugardeginum og erum á leið í hittinginn. Þá bara rétt si sona brestur maðurinn í grát og segist eiga okkur líf sitt að launa því konan hafi hent honum út sama dag og hundurinn drapst og nú treysti hann á að mega vera hjá okkur eitthvað frameftir vori þar sem hann sé líka nýlega orðinn atvinnulaus og eigi yfir höfði sér ákæru vegna ítrekaðra ósæmilegra athæfa á bílaverkstæðum.

Ætli það sé orðið og seint að hætta við þetta reunion?
xxx
Fía litla

Andskotans viðbjóður er þetta!

Er ekki nóg á okkur Sunnlendinga lagt að hafa þorpsfíflið í Vestmannaeyjum á þingi í okkar nafni, Séra Gunnar ennþá á Selfossi og sjálfan Sýsla Sjálfstæðis í súperlögguleik í Árnessýslu?

Er farin í rúmið aftur.....
xxx
Fía litla

Davíð í framboð á Suðurlandi?

Upprisin!

Er búin að vera alveg hrikalega lasin í marga daga.
Hélt reyndar að þegar maður er orðinn fjórirnúll ára þá fengi maður ekki lengur 40 stiga hita, ekki nema á dánarbeðinu kannski.
En það er víst misskilningur eins og svo margt annað.

Skelfilegt annars að detta svona út. Maður veit ekkert hvað er að gerast.
öllu verra þó að hafa ekki lært neitt. Það kemur alltaf skemmtilega í bakið á manni.

Allra verst er þó og til marks um það hvað ég hef verið framlág er að ég hef ekki prjónað eina einustu lykkju og ekki einu sinni opnað Tengdadótturina eftir Guðrúnu frá Lundi. Hana er ég nýbúin að finna í uppáhaldsbúðinni minni, Góða hirðinum. Var alveg spennt að finna stolnar stundir til að gleypa í mig þetta góðgæti. En svo bara hef ég ekki haft lyst á að gleypa eitt eða neitt nema þá helst hitalækkandi verkjatöflur.

En í dag fór ég á fætur með góð fyrirheit.
Sjáum til hvað verður úr þeim....

Er alla vega glöð og ánægð að vera upprisin og heyra að Árni Matt skuli ekki ætla fram í vor
Út með ruslið......
xxx
Fía litla

Engin kreppa hjá mér!

Vinkonur eru betri en annað fólk!
Og ég er svo lánsöm að eiga fullt af þeim.

Um síðustu helgi var ég t.d. í fertugsafmæli hjá einni þeirra. Þar voru saman komnar um 40 frábærar konur. Það er alveg sérstök dínamík í svona samkomum. Kyrrstaða, bæði andleg og líkmleg er eiginlega ekki valmöguleiki eftir svona kvöldstund. Reyndar er afmælisbarnið sjálft með hressari konum. Maður bókstaflega lifnar við að vera nálægt henni.

Svo í gærkvöldi fékk ég 4 bekkjarsystur mínar í heimsókn. Einni datt í hug á dögunum að halda bekkjarpartý. Frábær hugmynd og bara frábærar konur. Ókey Sædís er auðvitað fáviti en............

Í kvöld eru það svo aðalskvísurnar úr 67 árganginum + ég. Dinner hjá Kolbrúnu og hver veit hvað. Þær eru gríðarlega kraftmiklar konur. Ólíkar, en allar miklir skörungar. Innspýting alltaf að hitta þær. Hlakka til!

Svo á ég frábærar frænkur sem ég hitti alltof sjaldan. Sumar eru stöllur mínar í aldri. Aðrar eru eldri og svo enn aðrar yngri. Því lengur sem ég lifi því vænna þykir mér um þær. Það eru svo mikil verðmæti í frænkum. Í sumar hittust til dæmis 162 frænkur mínar úr móðurætt og maður lifandi, salurinn bókstaflega titraði af jákvæðri og uppbyggilegri elsku og samhyggð. Stórkostlegt!

Svo á ég eina sem ég deita reglulega en aðeins of sjaldan reyndar í augnablikinu. Hún hlær meira og hærra en flestir aðrir. Sérkennilega fallega innréttuð kona. Sé þig á mánudaginn, Háma 12:30!

Ein er lítil og ljóshærð, með blá augu sem sjá inn í sálina á manni. Hana sé ég alveg hræðilega sjaldan orðið. Skiptir kannski engu því við þekkjumst svo vel að það fer enginn tími í upphitun þegar við hittumst.

Einni kynntist ég fyrir 22 árum þegar hún álpaðist í Gjánna með þeim ófyrirsjáanlegu afleiðingum að hún situr uppi með Hannes það sem eftir er vonandi. Hún er klettur í hafinu, haukur í horni og fræg fyrir það hversu þægilegt er að vera nálægt henni. Enda á hún ekki færri en 683 vinkonur - í það minnsta. Ómetanleg.

Svo síðast en ekki síst á ég eina systir og eina mömmu. Mamma veit að hún má alls ekki segja mér til eða skipta sér af neinu sem ég geri. En það er gott að hafa hana þarna innan seilingar og hún klikkar aldrei. Anna systir er hins vegar minn helsti ráðgjafi í einu og öðru. Sérstaklega þó þegar ég þarf að kaupa föt sem þarfnast mátunar í sokkabuxum og svo ekki síður ´ef það sé með tökkum´. Þegar vídeóbyltingin varð á 9. áratugnum fór hún á milli húsa í götunni og tengdi og stillti saman tæki og sjónvörp fyrir nágrannana. Í dag er hún úttaugaður leikskólakennari. Þetta er náttlega rugl!

Stöllur mínar, fegurstu þjóðfræðingar í heimi, eru svo líka verðandi vinkonur mínar.
Svo þið sjáið að það er engin kreppa hjá mér!
Elska ykkur allar.....
xxx
Fía litla

Ég hlæ ekki lengur

Einu sinni hitti ég ungan mann í brúðkaupi. Hann var mjög fjálglega kjöftugur og skorti að því er virtist lítið upp á fullvissu um eigið ágæti. Allt í lagi með það.

Það sem hann vildi hins vegar ræða umfram annað við mig var mastersverkefnið sem hann var þá nýbyrjaður að vinna í mannfræði. Það átti að verða eins konar úttekt á því sem hann kallaði sjálfur ,,alls kyns kukl og nýaldarspeki,,. Um leið og hann lýsti þessu hugðarefni sínu baðaði hann út höndunum, glotti og ranghvolfdi í sér augunum. Það var held ég áreiðanlega til þess gert að ekki færi á milli mála að hann væri sko enginn vodopredikari.
Nei hann var merkilegur vísinda- og fræðimaður!

Samtalið varð bæði langt og áhugavert. Hvoru tveggja var það að hvers kyns kukl heillar mig mjög og svo hitt að viðhorf drengsins til viðfangsefnis síns fannst mér ákaflega sérstakt svo ekki sé meira sagt.
Hann sum sé var ákveðinn í að eyða tveimur árum að minnsta kosti af sínu lífi og á framfæri íslenska ríkisins að mestu leyti í það að rannsaka eitthvað sem hann gat ekki nógsamlega áréttað að honum finndist í alla staði fáránlegt og ætti tæpast tilverurétt yfirleitt.

How very postmodern eitthvað hugsaði ég þá.
Núna hugsa ég hins vegar æ meir í þá veru hversu hrikalega mótsagnarkennd lífsýn þessa unga manns er lífsýn þess fólks sem fer á fætur á morgnana staðráðið í því að láta gott af sér leiða þann daginn.

Kuklarar, ef ég nota bara orðfæri drengsins, eru nefnilega að mínu viti flestir hverjir sannkallað hugsjónafólk.
Alveg áreiðanlega misskilvirkt og hæfileikaríkt eins og aðferðafræði þess er örugglega líka.
Kuklarar eru eins og læknar voru áður en þeir fengu gæsluvaktarfrí og námsleyfi og næturvaktaálag og styrki frá lyfjafyrirtækjum og boð á ráðstefnur í útlöndum og.................
Kuklarar eru kannski pínulítið eins og kennarar.
Þeir vilja gera gagn!

Nei vitiði - einu sinni hló ég að kuklurum eins og Ragnheiði Ólafsdóttur árulesara og varaþingmanni Frjálslyndaflokksins. En ég hlæ ekki lengur.

Sjálf er ég nefnilega komin af landsfrægum kuklurum í föðruætt.
Þórunn grasakona/ljósmóðir og Erlingur grasalæknir auk kannski Ástu grasa eins og hún var oftast kölluð eru þekktust þeirra en grasafólk og ljósmæður eru í hópi áa minna og edda að minnsta kosti í 300 ár.

Engu þeirra náði ég að kynnast sjálf nem Ástu lítillega. Og henni var sko slétt sama þótt fólk fitjaði upp á nefið. Hún trúði því staðfastlega að hún væri að gera gagn og hélt því órtauð áfram þótt það hlægi að henni á stundum.

Skál i eplaediki!
xxx
Fía litla

Sjokkerandi!

Var að leita að gamalli færslu í sérstökum tilgangi í gærkvöldi og þá áttað ég mig á því að ég kann alls ekki íslensku!

Ég vissi alveg að stafsetningunni er orðið ábótavant en ég bara kann alls ekki hitt og þetta í sambandi við rithátt samsettra orða og allt mögulegt - eða ég held það - veit það auðvitað ekki af því að ég kann ekki hvernig það á að vera með réttu :)!!??
Þetta er hræðilegt!

En eníveis - þá er alveg að detta í árið síðan ég hætti að drekka diet kók og þá um leið alla kóladrykki auk þess að ég innbyrði ekki lengur svo mikið sem tyggjó hvað þá heldur annað sem inniheldur gervisætu af nokkru tagi. (reyndar borðaði ég alveg fram á mitt sumar lacerol með cactus bragði - las ekki utan á og taldi mér sjálfsagt trú um að það væri alvöru sætt)

Það er skemmst frá því að segja að breytingin er ENGIN!
Jafn syfjuð alltaf
Jafn illa haldin af vöðvabólgu
Jafn mikil bjúgsöfnun þegar ég er þreytt eða borða eitthvað salt
Jafn þung - - - glætan! Ég er 5 kílóum þyngri!
Helvítis Djöfull!

Sem sagt, vona bara að þið séuð í jafn æsilega góðu glensi og ég í dag...........
xxx
Fía litla

E.S. Munaði engu að ég dytti í það um helgina. Húsvörðurinn í vinnunni hafði skilið eftir 3 diet kók í ískápnum.
Og já, mig langar ennþá geðveikislega í diet kók ......................

Hvað er málið með gamla kalla?

Ólafur Ragnar með uppsteit.

Davíð Oddsson í ævintýraheimi þar sem hann getur ekki dáið.

Jón Baldvin með mikilmennskubrjálæis-rugluna.

Og svo gamli kallinn í krakkabúknum (formaður Framsóknar) gufaður upp!

Hvað er málið?
xxx
Fía litla

Og þess vegna er ég vinstri maður!

Hin annars hundleiðinlega fræðigrein sagnfræði býr yfir einu stórskemmtilegu verkfæri.

Það er aðferðafræði sem kölluð hefur verið á íslensku Einsögulega aðferðin. Hún er að sjálfsögðu sprottin upp úr félags-sagnfræðinni sem er tilraun annars örmagna fræðasamfélags á sínum tíma til að færa örlítið líf og um leið vit í fræðin.

Einsögulega aðferðin gerir ráð fyrir að hægt sé að rýna í hið smá í því skyni að skilja stóra samhengið.
Þannig hafa með einsögulegum aðferðum annars nær ónýtanlegar en um leið stórmerkilegar heimildir verið teknar með í leikinn. Hér er ég að tala um dagbækur, sjálfsævisögur og fleiri slíkar heimildir einstaklinga sem jafnan hafa verið taldar ómerkilegar en eru nú einhver eftirsóttasti efniviður fræðimanna víða um heim.

Löngum hafa sagnfræðingar og ýmsir aðrir fræðimenn leitast við að skoða hlutina ofan frá. Standa uppi á pöllum og horfa yfir viðfangsefnin. Sú aðferð verður alltaf gangnleg á sinn hátt en niðurstöðurnar og framsetningin hafa tilhneigingu til að verða líflausar. Það vantar eitthvað!

Það sem vantar er hið persónulega sjónarhorn. Fólkið sjálft. Lífið eins og það bærist í hjörtunum.

(Að sjálfsögðu fjallar þjóðfræðin um nákvæmlega þetta, annars hefði ég ekki tollað)

En það er önnur saga, ég var að tala um einsöguna.
Með því að skoða - ja segjum lítið þorp í 40 ár í stað þess að skoða ríkið sem það er hluti af í þessi sömu 40 ár, nú eð aheiminn allan, má samkvæmt einsögulegu aðferðarfræðunum allt eins gera sér grein fyrir því hvernig stóra samhengið virkar og veltist.

Ég nýt þess kannski vafasama heiðurs að hafa öll þau 40 ár sem ég hef lifað búið meira og minna á sama stað, í Hveragerði. Fór í bæinn og einhverja mánuði í Búðardal auk tæps árs í Noregi en annars bara heima er best.
Samkvæmt ,,stóru,, fræðunum gerir þetta mig heimska í merkingunni heimaalin og fáfróð.
Samkvæmt einsögunni gerir það mig hins vegar að sérfræðingi.

Um 10 ára aldurinn fékk ég þvílíkan brennandi áhuga á því hvernig samfélaginu væri háttað og stjórnað. Ég átti mikið góðan og mjög svo pólitískan móðurafa sem var Marx-Lenínisti frá því hann vaknaði á morgnanna og þar til hann - ja - vaknaði á morgnanna líklega. Við hann reifst ég um pólitík frá sennilega 12 ára aldri. Hann missti sjónina og á sennilega 2 ára tímabili fór ég u.þ.b. einu sinni í viku til afa og ömmu eftir skóla og las fyrir hann Þjóðviljann. Það var nú ekki allt fallegt skal ég segja ykkur. Sennilega og örugglega beindi þetta mér þó í átt til vinstri.

En hvað um það. Á þessum sama tíma eða þegar ég var 13 ára fór ég að vinna fyrir mér eins og allt almennilegt fullorðið fólk. Bjó auðvitað heima hjá mér og allt það en var sem sagt í alvöru vinnu eins og margir krakkar á þessum tíma. Í þessari minni fyrstu vinnu kynntist ég manni sem mér lærðist með tímanum að þykja vænt um. Hann var mikill Sjálfstæðismaður allt til dauðadags. Blessi hann og allt það.

Á vinnustaðnum hitti hann oft aðra Sjálfstæðismenn til skrafs og ráðagerða. Auðvitað hitti hann aðra en þá en bæði reglulega og í tíma og ótíma ræddi þessi vinnuveitandi minn mislengi við kollega sína í pólitíkinni.
Ósjaldan mátti ég færa þeim kaffi og með því. Það vakti snemma furðu mína hvernig þessir menn töluðu um samfélagið sem ég vissi ekki betur en að ég og mínir deildu með þeim. Auðvitað var ég bara 13-15 ára en ég var ekki vitlausari þá en ég er núna og ég skildi það fljótlega að þeir töldu sig eiga eitt og annað og hafa rétt á einu og öðru sem ég hafði sem sagt haldið að við ættum öll saman.

Það er skemmst frá því að segja að alla þessa menn þekkti ég sjálf þá þegar eða síðar að einhverju leyti. Þeir voru meira eða minna Hvergerðingar. Þeir voru eins misjafnir og þeir voru margir auðvitað.
En eitt áttu þeir sameiginlegt á einhvern undarlegan hátt.
Það var eins og þeir ætluðust til þess að til þeirra væri sérstaklega tekið - þeir væru á einhvern hátt merkilegri en annað fólk!

Eftir því sem árin liðu og stúlkan stækkaði áttaði hún sig á því að nákvæmlega þetta er það sem hún ekki getur sætt sig við í hugmyndafræði og fari Sjálfstæðismanna á Íslandi almennt.

Það er þessi óljósa en þó svo yfirþyrmandi aðkenning að mikilmennskubrjálæði sem einkennir þessa hjörð.
Við erum betri en þið.
Við erum forréttindahópur.

Og þannig fæddist og mótaðist sú skoðun í mínum kolli sem ég mun deyja með, að það er jöfnuður í menningarlegu tilliti sem máli skiptir.
Efnahagslegur jöfnuður er draumsýn.
En við erum öll jöfn þar fyrir utan.

Þótt einhver geti borgað einhverjum fyrir að færa sér kaffi þá er sá ekki meiri maður fyrir vikið.
Um þetta snýst vinstri pólitíkin í mínum huga - um réttlæti og jöfnuð - því við erum öll jöfn þegar upp er staðið.

xxx
Fía litla

Mér er hlátur í hug, nei grátur...eeh...nei hlátur....ah ég veit ekki

Hvað ætli mannfýlan hann Dabbi Dubious sé búin að kosta íslenska þjóð margar ónýttar vinnustundir í gegnum tíðina?

Skelfing er annars vandræðalegt fyrir aumingja Geir hvað það er augljóst að hann á sig ekki sjálfur.
Að sjá manninn í þessari frétt gaspra um meint óheilindi Jóhönnu Sigurðardóttur sem er fræg fyrir hið gagnstæða og er einnig sá þingmaður sem mests trausts nýtur í landinu.
Hann sýndi meira að segja bæði svipbrigði og já svei mér þá - geðbrigði, aldrei slíku vant.

Það hefði líklega verið heillavænlegra fyrir Íslendinga ef Geir og félagar hefðu haft uppi slíka tilfinningasemi og réttlætiskennd þau 18 ár sem þeir sátu með þeim afleiðingum sem Jóhanna Sigurðardóttir rær nú lífróður við að leiðrétta.

Verði ykkur að góðu elskurnar
Með ósk um innantökur........
xxx
Fia litla

Davíð og dularfulla bréfið

Nú verð ég örugglega bráðum mjó!

Var að fá tölvupóst þess efnis að í tilefni Forsetadagsins (President day) væri tilboð á megrunartei.

Fékk líka tilboð merkt Valentínusardeginum á dögunum.

Hvar endar þessi hamingja?
xxx
Fía litla