Ókeypis

Bara að láta ykkur vita að það er opið alla daga í Listasafni Árnesinga frá kl. 12-18 og það kostar ekkert inn.

Nú stendur yfir ljósmyndasýning 8 íslenskra myndlistarmanna. Glæsileg sýning.

Næsta sýning opnar 5. júlí og verður samsýning á verkum Gerðar Helgadóttur og Nínu Tryggvadóttur. Þar verða snertifletir lífs og listar þessara tveggja stórmenna í íslenskri listasögu til umfjöllunar en þeir munu helstir vera stórborgin París og biskupsstóllinn í Skálholti.

Koma svo, ekki vera feimin - það þarf ekki í sparifötin eða stellingarnar til að koma við hjá okkur.
xxx
Fía litla

Hæ, ég er komin aftur!

Síðastliðinn fimmtudag brá ég mér í klippingu. Það væri kannski ekki í frásögur færandi nema fyrir þær sakir að ég þurfti að láta farva mig í leiðinni.

Það er nefnilega þannig að þótt svo allt láti undan síga sem sigið getur á mínum gamla skrokki þá neitar hárið á mér að grána. Í hvert skipti sem ég fer til hennar Guðrúnar Eiríku minnar spyr ég eftir gráu hárunum. Svarið er alltaf það sama: Nei ég get ekki séð nein grá hár ennþá.

Ég hlakka nefnilega svo til að fá grátt hár. Það er vegna þess að gráu hárin eru pínulítið grófari og þá um leið meðfærilegri en mitt fíngerða beibí-mjúka biðukolluhár. En það lætur sum sé á sér standa svo ég fer reglulega í strípur sem gefur sama effect og gráu hárin myndu gera alveg ókeypis og fyrirhafnarlaust.

Nema hvað - ég bað um að láta dekkja á mér hárið!

Ef ég hefði nú bara tekið eftir svipbrigðum míns kæra klippara og hlustað eftir hikorðum og viljað sjá augnasamtal þeirra systra Guðrúnar og Jóhönnu hefði ég líklega ekki ekki haldið þessu til streitu.
Útkoman var vægast sagt skelfileg.

Svo skelfileg að þegar ég vaknaði á föstudagsmorgun og leit í baðspegilinn klossbrá mér illilega. Hvað mannfýla það var sem starði á móti mér svefnbólgnum augum undan hangandi augnlokum var mér bara fyrirmunað að átta mig á. Ekki tók betra við um kvöldið. Ég hristi af mér mesta hrollinn og mætti galvösk í lokahóf hjá þjóðfræðinni. þar var mér vel tekið en þó með varfærnislegum spurningum á borð við: Varstu að láta lita þig?, og kannski ekki alveg eins varfærið: HVAÐ KOM FYRIR ÞIG!?

En verið alveg róleg, í morgun fór ég og lét gera mig að blondínunni sem ég er víst hvort sem mér líkar það betur eða verr.

Ég hlakka til að vakna í fyrramálið
xxx
Fía litla

Séra Soffía þjónar fyrir altari

Ég þori varla að segja þetta upphátt - en í draumum næturinnar var ég í hlutverki prests!

Þannig var að eftir hálf mislukkað bankarán við þriðja mann (sem ég flæktist einhvern vegin í með óskiljanlegum hætti reyndar) brá ég á það ráð að fara huldu höfði í gervi prests í Grafarvogsprestakalli.

það skipti engum togum að þá þegar eftir að ég hafði tekið við embætti skall á með messu eldriborgara þar í sveit. Húsið var smekkfullt af kannski síður smekklegum frúm og steggjum sem mændu eftirvæntingarfull upp á mig þar sem ég stóð á sviðinu skjálfandi af sviðskrekki og iðrun vegna nýafstaðins glæpaverknaðar.

Því háttaði þannig til að uppsetningin var líkt og í félagsheimili út á landi. Fólkið sat sitt hvoru megin upp við veggina við dúklögð borð og sötraði kaffi úr hvítum bollum með mynd af kirkjunni sinni í forgrunni. Gólfið var því autt fyrir miðju alla leið til enda salarins gengt mér hvar vinnuveitandi minn Jésús, tróndi ábúðarfullur á krossinum.

Ég upphóf svo raust mína og tilkynnti að í dag yrði messuhald með óhefðbundnum hætti - opið bænahald með skemmtiatriðum var dagsskipunin. Viðbrögðin létu ekki á sér standa. Kliður fór um salinn og vanþóknunar- og tortrygnisvip brá fyrir að mýmörgum reynsluskornum andlitum viðstaddra.

Að því sögðu lét ég mannskapinn fylgja mér í léttum leikfimiteygjum og hugleiðsluæfingum. Ekki leið á löngu þar til kona nokkur vel við aldur gekk fram á gólfið og kastaði sér niður í einkennilegum ham sem einkenndist af krampakenndum hreyfingum og upprópunum af óskiljanlegum toga.

Þegar ég rétt hafði sleppt þeirri hugsun að nú færi ég fyrst örugglega til helvítis vaknaði ég, merkilegt nokk, þokkalega útsofin og óvenju spræk.

Ekki skil ég upp eða niður í þessum draumförum mínum. Það segi ég alveg satt. Dettur helst í hug að væntanleg ferming miðlungsins míns valdi þessum ósköpum.

Geðveik? Tja ég skal ekki segja..........
xxx
Fía litla

Ég drap mann í nótt -

- sko í draumi!
Hann er víðfrægur meðhjálpari - sko í alvörunni.

Morðvopnið var grænn kúlupenni. Honum stakk ég á kaf í hjartað á honum en hann bar fyrir sig gullfallega ævintýrabók í kremlituðu bandi með gylltum stöfum. Blóðið seytlaði í blómlaga mynstur á kápuna út frá pennanum. Mér fannst liturinn fara vel við lit bókarinnar - það er að segja áður en blóðið tók að storkna.

Ég man ekkert af hverju ég drap hann. Þarna var samankomið heilmikið af fólki bæði á meðan verknaði stóð og svo á eftir. Við drukkum kaffi úr sægrænum bollum með Múmínálfamyndum á. Ég elska Múmínálfana.

Meðhjálparinn sat þarna bara dáinn og glápti álkulega út í loftið eins og hann ætti einhvern vegin ekki beint heima á þessari samkundu. Enginn skipti sér af honum.

Einhver krakki vildi fara að gera mál úr því undir kvöld að maðurinn væri svo skrítinn á litinn og hvort við ættum ekki að hringja í lækni. Enginn tók undir - enda var komið grand saman við kaffið á þessum tímapunkti.

Svo vaknaði ég.
Klukkan var tólf:fimmtán, á hádegi.

Það er gott að vera komin í skólafrí
xxx
Fía litla

Frammistöðukvíði?

Það er eins gott að það komi sterkt útspil hvað varðar skuldir heimila og fyrirtækja frá þessari ríkisstjórn þegar hún loksins drullast til að lýsa yfir tilvist sinni og koma sér að verki.

Mig er farið að gruna að fólkið sé svo hrætt við það sem bíður þess að það lengi í stjórnarmyndun af ásettu ráði. Skil það reyndar mjög vel. Það er ekki við geðslegu búi sem þetta aumingjans fólk tekur.

En hvað um það, þetta vilduð þið og nú skulið þið fara að vinna vinnuna ykkar kæra fólk
xxx
Fía litla

Börnin eiga allt gott skilið!

Í gær sá ég uppfærslu leikfélags Grunnskólans í Hveragerði á frumsömdu leikriti þeirra, Vaknaðu!

Sagan segir frá systkinunum Helga og Maríu. Foreldrar þeirra eru að skilja og krakkanna bíður aðskilnaður. Þau lenda hins vegar í árekstri og í dái í framhaldinu. Leikurinn gengur svo út á það hvernig þau þurfa að komast í gegnum 5 heima til þess að geta ákveðið hvort þau yfirleitt vilja vakna aftur úr dáinu.

Þetta var skemmtilegt en ekki síður athyglivert á alvarlegri nótum. Umfjöllunarefnin eru háalvarleg og mikil dramatík einkenndi framsetningun þrátt fyrir grín og fíflalæti.

Þau notuðu ævintýraformið leynt og ljóst til þess að smíða hugmyndum sínum ramma. Merkilegt hvað það er langlíft og lifandi form. þarna voru ungar óharnaðar hetjur sem þurftu að takast á hendur erfiða för í því skyni að þroskast og komast áfram í lífinu. Þeim til fulltingis voru andstæðingar (foreldrarnir/skilnaðurinn) sem ýtti þeim á stað og svo hjálparhellurnar/töfragripir (þrjár fantasíupersónur) sem fylgdu þeim í gegnum heimana fimm.

Rauðhetta flúði ömmu sína sem elti hana glottandi með riffil á lofti. Í þessu er ákveðinn viðsnúningur á því sem hingað til hefur kannski verið tryggast í lífi hvers barns, amman. Þetta þýðir kannski: allt í heiminum er fallvalt, við getum ekki treyst neinu eða neinum. Veit það ekki - þetta stakk mig.

Það sem stóð upp úr var það sem krakkar kljást við á öllum tímum held ég.
það er óttinn við að öryggi þeirra sé eða verði ógnað með einhverjum hætti.
Þessir krakkar skoðuðu hluti eins og: vinaleysi, einelti, höfnun og síðast en ekki síst þá ógn sem börnum almennt stendur af ástleysi foreldranna og hugsanlegum skilnaði.

Það er raunsæisblær á þessu ævintýri krakkana í Grunnskólanum í Hveragerði. Söguhetjurnar komast í gegnum raunirnar og vakna til lífsins aftur. En það segir ekki af lyktum skilnaðarins eða því hvað framtíðin ber í skauti sér. Þetta er ekki Disney-útgáfa heldur alsíslenskur raunveruleikinn kaldur og klár.

Ég held við ættum að veita börnum aukna athygli núna þegar kreppir að í fjárhag og jafnvel andlegri heilsu foreldra á Íslandi.
Þau hafa alltaf meira og minna áhyggjur af því sama. Þau óttast að þeim verði hafnað og að fjöldkyldan skaðist með einhverjum hætti.
Þetta eru einmitt þættir sem kosta ekki peninga.
Við ættum því að geta veitt þeim þetta þótt við kannski eigum ekki fyrir flottustu takkaskónum í bili.

Faðmið börnin ykkar og segið þeim hvað þau eru hæfileikarík og frábær!
xxx
Fía litla

Þetta reddast!

Hæ þið!

Er í kæruleisiskasti sem aldrei fyrr með tilheyrandi afneitun.

Nenn´ekki að læra
Nenn´ekki að elda
Nenn´ekki að fara í göngutúr

Og það sem verra er:
Nenn´ekki að fylgjast með fréttum
Nenn´ekki að spá í kreppuna
Nenn´ekki að hlusta á pólitík

Hef ekki hugmynd um hvort það kemur inn fyrir öllum útgjöldum familíunnar um næstu mánaðrmót.
Veit ekki hvernig vinnunni minni verður háttað í sumar.
Fékk 17.480.- krónur útborgaðar fyrir apríl mánuð.

Var að staðfesta komu mína í sumarskóla Árhúsa-háskóla.
Búin að bóka flug og gistingu
Nenn´ekki að pæla í afleiðingunum

Ég er Íslendingur - þetta reddast..........
xxx
Fía litla

glataðar gellur!

Ég er eiginlega hundfúl út í prjónakonurnar mínar.

Það er nefnilega svona hangsi dagur hjá mér í dag.
Hannes og Hulda eru að koma í mat og það er allt klárt, enda einfaldur matur sem félgasskapurinn mun bæta upp. Nú er bara eftir að steikja og klára i ofninum.

Þess vegna sit ég hér og ætlaði mér satt að segja að njóta samvista við vinkonur mínar prjónakonurnar.
Þær eru hins vegar umvörpum að blogga um hundana sína og kettina.

Glatað gellur!
xxx
Fía litla