Smámenni og önnur hvunndagsósekja

Um helgina kom ´guð´ í safnið mitt!
Hann var af þeirri gerðinn sem er með typpi hangandi framan á sér. Hann heldur greinilega að það gefi honum aukið vægi í tilverunni vesalings maðurinn.

Á innan við 10 mínútum (sem þó virtust a.m.k. 5 klukkutímar) sagði hann mér hvernig ætti að reka listasafn, hella uppá og draga að viðskiptavini almennt, Svo sagði hann tveimur guttum hvernig þeir ættu að leika sér með kubbana í krakkakróknum.
Að endingu vatt hann sér svo inn í sal og sagði tveimur blásaklausum konum á miðjum aldri allt um það hvernig ætti að taka ljósmyndir og þá um leið auðvitað hvaða mynda þær ættu og mættu njóta af þeim sem væru til sýnis í safninu og hvaða ekki. Hann sagði þeim skýrt og skilmerkilega hverjar væru fallegar og hverjar ljótar, hverjar væru vel teknar og hverjar ekki.

Ég hef ekki enn til dagsins í dag hitt nokkurn kvennmannsbúk sem vogar sér að haga sér með þessum hætti. Svona kallar eru hins vegar alltaf annað slagið að verða á vegi mínum.
Held bara hreinlega ég dræpi mig ef ég væri karll!

Hins vegar komu svo 4 bretar á sextugsaldri til mín í gær og vildu vita eitt og annað um efnahagsástandið hjá hinum almenna Íslendingi - hvort blankheitin væru í alvörunni eða bara í heimsfréttunum. Þeim fannst nefnilega svo skrítið hvað allir bílar á götunum væru nýir og flottir.

Já, sko - þeir voru nebblega keyptir 2007 útskýrði ég og reyndi að virka þokkalega greindarleg í þeirri annars víðáttu vandræðalegri stöðu sem mér fannst ég vera stödd í fyrir hönd minnar smánuðu þjóðar.

Það er gott að það sé kominn mánudagur með rigningu. Það heldur manni kannski réttu megin við strikið.
xxx
Fía litla

Athugasemdir

[Rut Sumarliðadóttir, 22.6.2009 kl. 12:37]

Hef hitt svona týpur, því miður.