17. júní

Fjórir verðandi menn
rúnta
í túrkísgrænum willis
með blæjuna niðri.
Fáni lýðveldisins slæst til á húddinu,
gasblaðran á veltigrindinni reynir að slíta sig lausa.

Keyra fram og aftur Breiðumörk
- Austurmörk.
Með hárið beint aftur.

Frjálsir
í frjálsu landi,
njóta lífsins
í algleymi
allt þar til nýr dagur rennur upp
með tóman tank
og skyldur hversdagsins.

Er á meðan er............

Að kasta perlum fyrir svín

Helgin sem var að líða var ein af þessum fullkomnu.

Var í vinnunni á laugardag en svo í fríi á sunnudag. Laugardagurinn var einn af þessum dögum þegar allt gengur upp og meira til. Daginn þann fékk ég svo margar góðar hugmyndir og hrinti svo mörgu smáu en þarflegu í framkvæmd bæði innan kolls og utan að það er ekki einleikið held ég bara.

Ein hugmyndin (sem er reyndar óskilgetið afkvæmi annarrar ágætrar hugmyndar frá því fyrr um daginn) er svo stórkostleg að ég bara er alls ekki búin að jafna mig ennþá - og það sem meira er - hún er raunhæf!!! Það verður nú seint sagt um allar mínar hugdettur.

Þriggja tíma eldunarferli leiddi svo af sér eina af þessum dásamlegu máltíðum sem mér finnst svo gaman að galdra fram. Félagsskaðurinn var hins vegar ekki alveg í stíl við rest. Það var nefnilega þannig að við sátum 5 til borðs: Ég, eiginmaðurinn og krakkaskrípin 3. Karlarnir húktu sofandi eða ropandi eða fretandi fyrir imbakassann á meðan við mæðgurnar dúlluðum okkur við að pilla humar og tilheyrandi. Nú svo þegar maturinn var á borð borinn héldu þeir þessum skemmtilegum háttum bara áfram eins og ekkert væri sjálfsagðara. Ég segi nú ekki að það hafi verið sofið ofan í diskana en ropar og fretir voru á efnisskránni svo ekki fór framhjá neinum viðstöddum.

Ég segi það og meina það: Karlar eru og verða svín og ógeðisplebbar - má ég þá heldur biðja um kvenkyns félagsskap!!!

Sunnudagurinn var svo ekki síðri. Þá gerði ég það sem mér finnst jafnvel enn skemmtilegra en að elda og borða. Ég keypti eða öllu heldur pantaði nýtt leirtau og glös í tonnatali. Spurning hvort við mæðgurnar rekum ekki bara kallana út í bílskúr þegar við vígjum stellið.

Verðmætamat

Mikið búin að spá í verðmæti og verðmætamat eftir þennan jarðarhroll þarna um daginn.

Held að niðurstaðan sé sú að móðurmálið sé dýrmætasta eign hverrar manneskju.

Hvað finnst ykkur - getur það verið?

Eftir skjálftann

Skelfing er ég orðin leið á þessu skjálftatali!

Jú jú auðvitað er fólk hrætt en hvaða rugl er þetta? Það er ekkert drama í gangi - allir meira eða minna heilir eftir en eitthvað aðeins minna í leirtausskápunum.

Kannski er ég bara tík - veit það ekki - er alveg sama líka - nenni bara ekki að tala um þetta endalaust.

Ætlaði að bjóða 26 konum í boð í gær en hætti við þar sem ég sá fyrir mér misfullar kellingar að röfla um skjálftann fram á morgun. NENNI ÞVÍ EKKI!!!

Eitt fyndið að lokum:

frændi minn á 5 ári kom inn í herbergið sitt skömmu eftir skjálftann og sagði: Váááá - nú er þetta sko ekki mér að kenna!!!

xxx
Fía litla